آسمانخراشهای آینده – معماری بایونیک

معماری بایونیک یک شاخه ای است که بیشتر هماهنگ با شکل طبیعی زمین است. در این شاخه از شکل سنتی مستطیل و خطوط راست و موازی صرف نظر شده و بجای آن طرح های خود را از خطوط منحنی سازه های بیولوژیکال و طبیعت میگیرد. نتیجه این عملکرد سازه های بسیار نوین و هوشمند است که بر اساس محاسبات بسیار پیچیده بیولوژی و ریاضی ساخته میشود.

با این مقدمه کوتاه به سراغ برخی از باورنکردنی ترین سازه های این شاخه در جهان میرویم:

ساختمان ضد دود یکی از پروژه های وینست کالبات (Vincent Callebaut( یک آرشیتک جوان فرانسوی است.

این یک پروژه استفاده چندگانه از ساختمان است که در این طرح این ساختمان بر روی ریل های متروکه راه آهن پاریس بنا شده است و آنرا به یک منبع مفید انرژی بازیافت میکند. یک تالاب طبیعی و همچنین یک بام با منظره کامل پاریس از امتیازات این طرح است که باعث میشود مردم بخواهند زمان بیشتری را در این ساختمان دوستدار محیط زیست بگذرانند. همچنین این ساختمان با استفاده از تکنولوژی های سبز ساخته شده است که در واقع دود خیابانهای اطراف را جمع میکند.

این پروژه توسط Daniel Libeskind ساخته شده است. معماری که برای طرح رقابتیش برای ساخت مجدد مرکز تجارت جهانی در نیویورک معروف است. این ساختمان از لحاظ تاریخی اهمیت زیادی ندارد اما میتوان آنرا همانند آیینه دید که هدف طراح آنرا دررابطه با شاخه معماری بایونیک منعکس میکند. سقف شیب هلالی آن ایده گرفته از محیط زیست و طبیعت است که به ساکنان ساختمان یک نمای بسیار زیبا از شهر را ارائه میکند. ویژگی های طبیعی ساختمان بصورتی انتخاب شده اند تا زمین و آسمان منطقه را منعکس کنند.

این طرح توسط Greg Lynn و بر اساس یک نوع معماری معروف به blobitecture ساخته شده است. (معماری حبابی) – (blob به معنای حباب و هر چیز گرد و حبابی شکل است)

این نوع ساختمان ایده گرفته شده از موجودات تک سلولی (آمیبها) و هر چیز دیگری در طبیعت که به شکل حباب است میباشد.

یکی از بهترین نمونه های معماری حبابی همین ساختمان است که مکان آن در جنگلهای بارانی کاستاریکا است. قرار است این ساختمان به عنوان یک مرکز محیط زیست و محل آموزشهای محیط زیستی باشد. سقف آن که از نوع خاصی پارچه کششی ساخته شده است یک محل مناسب برای افرادی است که میخواهند از نمای زیبای جنگل بارانی استفاده کنند. همچنین برای خنک نگه داشتن این ساختمان از یک باغ آب عمودی استفاده شده است. شکل ظاهری طرح بصورت گلهای طبیعت است که بر جذابیت آن افزوده است.

برنامه ریزی برای برج بایونیک شانگهای از سال ۱۹۹۷ شروع شد. اما با این وجود مدت زمانی طول کشید تا با غلبه بر محدودیتهای تکنولوژی در اوایل پیدایش معماری بایونیک این طرح به ثمر برسد.

در واقع این برج قرار است که یک شهر عمودی باشد. یک شهر سبز که همه نیازهای ساکنان آن توسط خود برج برطرف شود. شانگهای یکی از مناسبترین محلها برای چنین طرحی است اما هنوز باید منتظر ماند و دید آیا این طرح به واقعیت میپیوندد یا اینکه تنها در حد یک طرح رویایی باقی میماند.

تالار شهر لندن توسط موسسه  بسیار معروف و معتبر نرمن فاستر و شرکا (Norman Foster’s firm Foster and Partners( طراحی شده است.

این سازه قرار است نشان دهنده و الهام کننده حرکت رو به جلوی فرآیند دموکراتیک در لندن باشد. این سازه یک سازه ی سبز است که از مواد پایدار برای مدت طولانی ساخته شده است.

این جاذبه توریستی انگلیس توسط Nicholas Grimshaw ساخته شده است.

این سازه یکی از اولین نمونه های معماری بایونیکی بود که به مرحله ساخت رسید. معماری این سازه با تکیه بر استیل بسیار سبک ساخته شده است. این طراحی اجازه میدهد تا با کمترین میزان متریال یک ساختمان بسیار محکم ساخته شود.

(تورسو به معنی جسم بدون در نظر گرفتن سر آن میباشد)

جسم چرخنده بلندترین ساختمان در اسکاندیناویا است و توسط  Santiago Calatrava ساخته شده است.

Santiago Calatrava معماری است که توسط خیلی از افراد به دلیل طرحهای غیر واقعیش مورد انتقاد قرار گرفته است. در انتقادها عنوان شده است یکی از نگرانی های اصلی درباره طرح های او طول عمر آنهاست.

در حال حاضر نمیتوان قضاوت کرد آیا این انتقادها به جاست یا خیر. اما چیزی که میتوان گفت این است که وی یک طرز دید کاملا متفاوت و جالب در طرحهایش دارد که این ساختمان یک نمونه از آنهاست.

این ساختمان که توسط Jan Kaplicky  ساخته شده است دارای نمای جالب متشکل از قوسهایی است که نشان دهنده هدف طراح آن در به تصویر کشیدن زیبایی های معماری بایونیکی است. تکمیل شده در سال ۲۰۰۳ است و هنوز جزو یکی از طرحهای نوین ساختمانی است.

سقف این سازه از نوعی فابریک کششی ساخته شده است تا بتواند به نوعی زیبایی های طبیعی کوهای سنگی را به نمایش بکشد. به عنوان بزرگترین فرودگاه آمریکا و همچنان آماده برای گسترش, این سازه منعکس کننده همزمان دو جنبه تاریخی و تکنولوژی است.

کاکتوس شهری یک ساختمان مسکونی ۱۹ طبقه است که طرح آن از اشکال نامنظم طبیعی الهام گرفته شده است. نور خورشید طبیعی و همچنین طرح منحصر به فرد آن در بزرگترین بندرگاه دنیا به این سازه را جزو سازه های بایونیک کرده است. چون این سازه ۱۰۰% سبز نیست در بیشتر لیستهای سازه های بایونیک از آن تنها به عنوان یک سازه امتیازی یاد میشود.

هدف این سازه تبدیل شدن به سبزترین سازه ی شهر سبز پورتلند است. طراح آن معمار مالایی –  Ken Yeang – است.

امکانات سبز این ساختمان شامل انرژی خورشیدی – تصفیه آبهای فاضلاب و باران – استفاده از مواد پایدار برای مدت طولانی و همچنین یک طراحی منحصر به فرد فضای سبز آن که باغچه موجود بر روی بام این سازه را به یک باغچه ی آبشاری به سمت پایین سازه متصل میکند.

در این سازه طراح اصلی آن William McDonough قدرت ابتکارات خود را به نمایش میگذارد.

یک سازه هوشمند که کاملا دوستدار محیط زیست است. همانطور که نام این سازه مشخص میکند این آسمانخراش بیان کننده رشد و تغییرات یک درخت است. یک سازه تشکیل شده با اشکال منحنی که با استفاده از کمترین مواد بیشترین استفاده را از فضا کرده است. تمامی آب مورد استفاده در ساختمان درست همانند روشی بازیافت میشود که یک درخت برای استفاده مجدد از آب و مواد مغذی بکار میبرد. فاضلاب خروجی ساختمان به سه باغچه ی این مجتمع انتقال داده میشود و آب این باغچه ها متعاقبا در سرویس های بهداشتی استفاده میشود.

همچنین باید افزود که این سازه از انرژی سولار (خورشیدی) استفاده میکند و در ضمن تماما از مواد بازیافت شده ساخته شده است.