سدهای متحرک برای جلوگیری از سیل در ونیز

ونیز ایتالیا – موج شکنهای ونیز پس از تکمیل شدن یکی از بزرگترین پروژه های جلوگیری از سیل در جهان خواهد بود. این پروژه با مشخصه های مختلفی در طی ۴۰ سال گذشته مورد بررسی و بحث قرار گرفته بود تا به کمک آن بتوانند از شهر ونیز – که به مرور زمان کاملا زیر آب خواهد رفت – برای نسلهای آینده محافظت کنند.

با توجه به غرق شدن تدریجی ونیز, ایتالیایی ها میدانستند در صورتی که بخواهند این شهر تاریخی را نگه دارند باید راه حلی برای این مشکل پیدا کنند. راه حلهای زیادی برای این مشکل پیشنهاد شده است (بطور مثال ایجاد جزیره های بتنی شناور) اما هیچکدام به کاملی پروژه MOSE نیستند. در واقع پس از تکمیل شدن, پروژه MOSE به یکی از عجایب مهندسی دنیای مدرن خواهد شد.

این پروژه MOSE نام دارد که مخفف “ماژول آزمایشی الکترومکانیکال” به زبان ایتالیایی است. هر چند برخی افراد دلیل انتخاب این نام را ارتباط داده اند به Moses (حضرت موسی) و این موج شکنها را همانند شکافته شدن دریا توسط حضرت موسی دانسته اند! این پروژه شامل چند دروازه متحرک است که بصورت ردیفی در کنار هم قرار میگیرند و در زمانی که ارتفاع موجها از حد تعیین شده (۱۱۰ سانتی متر) بیشتر شود بصورت اتوماتیک دریاچه محیطی ونیز را از دریای آدریاتیک جدا میکنند. این موج شکنهای متحرک میتوانند جلوی موجهای تا ارتفاع ۳ متر را بگیرند. به کمک این موانع متحرک و همچنین راهکارهایی همچون مسلح کردن سواحل به موانع فیزیکی و بالا بردن سنگچینها و … مهندسین ایتالیایی امیدوارند بتوانند جلوی هرگونه تهدید سیل برای ونیز را بگیرند.

یکی از دلایل انتخاب این طرح, جلوگیری از ایجاد مزاحمت برای فعالیتهای بندر و عبور و مرور کشتی ها بوده است. در واقع با متحرک بودن این موانع, زمانی که هیچ خطری ونیز را تهدید نمیکند این موانع کاملا کنار رفته و هیچگونه مزاحمتی ایجاد نمیکنند. حتی هیچ تغییری در منظره ایجاد نمیکنند که خود این موضوع نیز از اهمیت خاصی برخوردار بود.

این موج شکنهای متحرک, جعبه های فلزی توخالی هستند با ابعاد ۲۰ * ۲۰ * ۵ متر (طول و عرض ۲۰ متر و ضخامت ۵ متر) که با آب پر شده اند و در یک بستر بتنی پیش ساخته قرار میگیرند. زمانی که ارتفاع موجها بلندتر از ۱۱۰ سانتی متر شود آب داخل این جعبه های فلزی توسط هوای فشرده خارج میشود و به همین دلیل جعبه های فلزی حول محور مورد نظر بالا می آیند. مدت زمان لازم برای بالا آمدن این سدهای متحرک ۳۰ دقیقه است و ۱۵ دقیقه زمان برای بازگشت به حالت عادی نیاز است.

۱۱۰ سانتی متری که برای فعال شدن سیستم در نظر گرفته شده است طبق بررسی خسارات احتمالی با چنین موجهایی بدست آمده است اما سیستم MOSE کاملا انعطاف پذیر بوده و میتوان این مقدار را کم یا زیاد کرد.

در مجموع ۷۸ دروازه متحرک که به ۴ ردیف تقسیم شده اند در این پروژه در نظر گرفته شده است. البته همانطور که در تصویر بالا میبینید در وسط این سدهای متحرک یک جزیره مصنوعی قرار گرفته است. بازه زمانی تحویل موقت این پروژه ۴ سال و تحویل نهایی آن ۱۰ سال است.

بودجه این پروژه ۴٫۷ میلیارد یورو در نظر گرفته شده است (در صورت تکمیل در سال ۲۰۱۴). در ژانویه ۲۰۰۸ گفته شده بود پروژه ۶۳% پیشرفت فیزیکی داشته است و به موقع تحویل داده خواهد شد.

این پروژه از سال ۲۰۰۳ آغاز شده اما پس از ۳ سال, یعنی در سال ۲۰۰۶ دولت ایتالیا اعلام کرد به دلیل مشکل تامین بودجه, این پروژه مجددا بررسی خواهد شد. اما در اواخر همان سال مجددا پروژه ادامه یافت.

این پروژه توسط مهندسین فیات (کارخانه اتومبیلسازی ایتالیایی) اجرا میشود.