توجه: این مقاله قسمت دوم مقاله فاجعه های مهندسی: سیل ۱۹۵۳ دریای شمالی – هلند  است که با عنوانی متفاوت منتشر شده است.

پس از فاجعه سال ۱۹۵۳ , مردمان هلند فهمیدند پیروزی در جنگ با موجهای خروشان دریا به راحتی کسب نمیشود. با فرونشستن طوفان و بازسازی دریابندها (Dikes), مهندسان هلندی اقدام به طراحی سیستمهای جدیدی برای مقابله با این خطر همیشگی کردند و در این راه نه تنها به محافظت زمینهای قبلی خود پرداختند بلکه به این میزان قانع نشده و اقدام به خشک نمودن دریا برای ساخت استان ۱۲ام هلند, یعنی Flevoland نمودند.

سیل سال ۱۹۵۳ دریای شمالی ( در هلند به Watersnoodramp به معنای فاجعه سیل معروف است ) یک سیل بسیار عظیم بود که به دلیل طوفان سنگین ایجاد شد. این سیل در شنبه شب مورخ ۳۱ ژانویه و صبح ۱ فوریه ۱۹۵۳ رخ داد. این سیل خسارات زیادی را به هلند, بلژیک, انگلیس و اسکاتلند وارد کرد اما در این بین بیشترین خسارت هم از لحاظ جانی و هم مالی به کشور هلند وارد شد.

ترکیب موجهای عظیم و طوفانهای باد پرسرعت در این منطقه باعث شد سطح آب دریای شمالی بصورت محلی بیش از ۵٫۶ متر افزایش یابد. این موضوع باعث شد آب بندها (دریابندها) که برای جلوگیری از وقوع سیل احداث شده بودند, تخریب شده و با توجه به اینکه قسمتهای زیادی از کشور هلند در زیر سطح آب دریا هستند (با خشک نمودن دریا توسط این دریابندها)  سیل مناطق زیادی را نابود کند.