هر چند دهه یکبار یک پروژه مهندسی مشاهده میشود که باعث میشود ما در توانمندی بشر اطمینان بیشتری پیدا کنیم. در پشت هر کدام از این پروژه ها مهندسین زیادی بوده اند که زندگی خود را وقف چنین پروژه هایی کرده اند.

در زیر ۱۰ پروژه مهندسی شگفت انگیز معرفی میگردند که در یک بازه زمانی شاید انجام آنها غیر ممکن به نظر میرسید:

۱- کانال پاناما:

قبل از افتتاح کانال پاناما در ۱۵ آگوست ۱۹۱۴, کشتی های عازم بین نیویورک و سانفرانسیسکو باید یک سفر ۶۷ روزه – ۱۲,۰۰۰ مایلی – را در پیش میگرفتند. کانال پاناما یک مسیر میانبر بین اقیانوس اطلس و آرام ایجاد نمود که مسیر دریایی نیویورک تا سانفرانسیسکو را به ۴,۰۰۰ مایل یعنی یک سوم کاهش داد.

سد هوور (Hoover Dam) را میتوان یک معجزه مدرن عمرانی دانست. ارتفاع این سد بیش از ۷۰۰ فوت است (در حدود ارتفاع یک آسمانخراش ۷۰ طبقه). در قسمت بالایی طول سد به ۱۲۰۰ فوت میرسد. در قسمت پایینی سد ضخامتش ۶۶۰ فوت و در قسمت بالایی ۴۵ فوت است. ابعادی که سلامت سد را تضمین میکنند!

عمق آب دریاچه پشت سد بیش از ۵۰۰ فوت است و این دریاچه چیزی در حدود ۱۰ تریلیون گالون آب را در خود جای داده است.

با ابعادی که سد هوور دارد تصور اینکه روزی بشکند و تخریب شود بسیار دشوار خواهد بود اما فرض کنید بر اثر یک زلزله بسیار بزرگ و یا یک بمب بسیار قدرتمند این سد بطور کامل تخریب شود. فکر میکنید چه اتفاقی بیفتد؟!

سد هوور در تنگه سیاه و بر روی رود کلرادو در حدود ۴۸ کیلومتری جنوب شرقی لس وگاس واقع شده است. و ارتفاع آن از سنگ های پایه تا راس سد که در آن جاده ساخته شده، در حدود ۴۱/۲۲۱ متر است. برج و نقطه بالایی سد که در کنار نرده ها قرار دارد ۱۹/۱۲ متر از سطح جاده ارتفاع دارد.
وزن تقریبی این سد به بیش از شش میلیون و ششصد تن می رسد و از نوعی بتون ثقیل و چگال ساخته شد که در پشت آن فشار آب حاصل از نیروی گرانشی زمین و نیروی منحنی افقی بر آن وارد می شود. نیروی وارده در هر فوت مربع(۴۸/۳۰ سانتی متر) فشاری معادل با ۲۰۴۳۰ کیلوگرم بر دیواره سد وارد می شود.
در حدود ۴۳۵۷۰۰۰ متر مکعب بتون در این سد به کار رفته است.با این میزان بتون می توان ساختمانی را به مساحت ۱۰۰ فوت مربع و ارتفاع ۱۶۰۰ تا ۳۲۰۰ متر یعنی ساختمانی بلندتر از ساختمان امپراطوری(۱۲۵۰ فوت ارتفاع دارد) را در یک شهر ساخت و یا یک راه ارتباطی با عرض ۱۶ فوت از سانفرانسیسکو به نیویورک کشید.
اولین بتون این سد در ماه ژوئن سال ۱۹۳۳ و آخرین بتون آن در ماه می سال ۱۹۳۵ کار گذاشته شد.بطور تقریبی می توان گفت که در هر ماه ۱۵۶۸۰۰ متر مکعب بتون در این سد کار گذاشته شده است.بیشترین میزان کار گذاری بتون در یک روز ۱۰۲۵۳ متر مکعب بتون (مقداری از این بتون ها در برج ورودی و مکان موتور برق به کار رفته است) بوده و کمترین میزان ۲۶۹۵۰۰ متر مکعب در هر ماه بوده است.
آنچه سد هاوور را از دیگر سد ها متمایز می کند این است که این سد از بلوک های سیمانی و یا ستون های عمودی ساخته شده که این بلوک ها دارای سایز های متفاوتی است مثلا در دیواره مخالف جریان آب سد سایز این بلوک ها ۶۰ فوت مربع است و در دیواره موافق جریان آب سد سایز بلوک ها ۲۵ فوت مربع است. بلوک های مجاور در هم فقل می شوند. برای جایگزین کردن بتون در هر بلوک در فضای ۵ فوت به زمانی در حدود ۲۷ ساعت زمان نیاز است. هنگامی که دمای بتون پایین می آید مخلوط سیمان و آب که به آن ملات می گویند به فضایی که در نتیجه انقباض بتون در هوای سرد ایجاد می شود فشار وارد می کند و این بتون نوعی ساختار تک سنگ(یک تکه) پدید می آورد.
مواد اصلی کاربردی در این سد ،که تمام این مواد توسط دولت خریداری شد، عبارتند از فولاد مقاوم معادل ۴۵۰۰۰۰۰۰ پوند(هر پوند معادل ۴۵۴ گرم است)، دریچه تنظیم آب ۲۱۶۷۰۰۰۰ پوند، صفحات فولادی و لوله های برون ریز ۸۸۰۰۰۰۰۰ پوند، لوله ها و ابزار آلات در حدود ۱۳۴۴ کیلومتر، فولاد های ساختاری ۱۸۰۰۰۰۰۰ پوند، فلزات کاربردی متفرفه ۵۳۰۰۰۰۰ پوند است.
پیمانکار از ۲۰ آپریل سال ۱۹۳۱ به مدت هفت سال قرار داد بست که البته تا ۲۹ ماه می ۱۹۳۵ کار بتون گذاری آن تمام شد و بقیه کار های تکمیلی آن تا ۱ مارس ۱۹۳۶ به پایان رسید. ۲۱ هزار نفر در کار سد سازی مشارکت داشتند که دستمزد ماهانه آنها ۵۰۰۰۰۰ دلار برآورد شده است.